De studio van Kitty Kahane herbergt een collage van oud en nieuw

Ik verhuisde in 1995 naar deze flat en werd er onmiddellijk verliefd op. De indeling was eerst anders, met een aantal kleinere kamers. We konden de binneninrichting zelf doen. Ik hou van grote ruimtes en heb ze ook nodig voor mijn werk. We probeerden oud en nieuw te combineren. Ik verdiende goed mijn brood en kocht altijd mooie, hoogwaardige meubels, veelal vintage. Ik hou van voorwerpen die een verhaal vertellen. Neem nu de kleine theetafel van mijn ouders, die ik al lange tijd heb. Hun huis was ingericht met Hellerau-ontwerpen uit de jaren 1950 en 1960.

Ik groeide op in Oost-Duitsland. Nadat ik de school verliet, ging ik naar Meissen en leerde er de kunst van het porselein draaien en glazuren. Daarna volgde ik nog een opleiding in grafisch ontwerp. Ik studeerde af en werd moeder in 1989, het jaar waarin de Berlijnse Muur viel. Dat was de start van mijn carrière. Ik was op het juiste moment op de juiste plek – in Berlijn. Ik werkte twintig jaar lang als productontwerper, creëerde stoffen en begon later ook boeken te illustreren. Bij mijn tapijten vond ik het altijd belangrijk dat ze op een eerlijke en authentieke manier gemaakt werden, dat ze een verhaal te vertellen hadden.

In de jaren tussen 2009 en 2016 reisde ik naar 16 landen zoals Pakistan, India, Indonesië en Kazachstan, om er slechts enkele te noemen. Ik nam mijn werk altijd mee en bracht altijd iets mee terug van mijn reizen. Soms ging het daarbij gewoon om een paar schoenen, een beeldje of een kleine matroesjka. Mijn gouden theepot van China heeft misschien niet veel waarde, maar hij herinnert me aan de mensen die ik er ontmoette en de momenten die we samen doorbrachten.

Ik hou er tegenwoordig echt van om thuis te werken. In een gedeeld kantoor zou ik niet kunnen werken; ik heb mijn eigen omgeving nodig. Ik gebruik de sofa graag als een plek om te relaxen en te ontspannen, en om ideeën te ontwikkelen. Volgens mij helpt het om tijdens het werken lekker rustig te kunnen zitten. Tegelijkertijd moet de ruimte niet te perfect, niet te gecoördineerd zijn. Kunstenaar is een eenzaam beroep. Ik observeer graag. Mensen en hun relaties staan centraal in mijn werk. Het leven heeft zijn ups en downs. De combinatie van kracht, energie, maar ook pijn, lijden en natuurlijk humor: dat is hoe ik het leven bekijk.

Kitty Kahane beschildert met vaste hand en geoefende bewegingen een set porseleinen borden, waardoor kleine kunstwerken ontstaan die mooi staan op elke tafel. Bij het dekken van haar eigen eettafel gaat ze met dezelfde zorg en aandacht te werk. Niet alleen voor haar gasten, maar ook voor zichzelf. Zowel in haar beroep als in haar dagelijkse gewoonten laat ze zich leiden door één constante: haar passie voor detail.