In 1963 begon de samenwerking tussen Vitra en Verner Panton met de ontwikkeling van één van de meest iconische stoelontwerpen van de twintigste eeuw. Het bleek een nagenoeg onmogelijke uitdaging, want de uitgesproken contouren die de designer bedacht had, moesten worden verzoend met de fysische beperkingen van de kunststoftechnologie en de productievereisten. Er waren vele jaren onderzoek, tests, afgewezen ontwerpen en continue prototypeontwikkeling voor nodig: de uiteindelijke vorm van de stoel was het resultaat van tien prototypes, gemaakt van met de hand gelamineerd, glasvezelversterkt polyester. Verner Panton en Vitra-ontwikkelaars werkten volhardend en vastberaden aan het project en offerden hun avonden en weekends op.

In 1967 werd er een kleine testreeks van slechts 150 stuks geproduceerd, gemaakt van koudgeperst, glasvezelversterkt polyester. Het was de eerste volledig van kunststof gemaakte stoel uit één stuk met een vrijdragend ontwerp. Zijn sculpturale vorm in Panton’s kenmerkende levendige kleuren zorgde voor heel wat sensatie. Door de dure en complexe procedure was het echter onmogelijk om de vraag bij te houden. Verdere tests met star polyurethaanschuim van Bayer bleken succesvol en de massaproductie op basis van een innovatieve giettechniek ging van start in 1968. De oplagen werden groter, maar de handmatige afwerking vergde nog steeds veel tijd.

Verner Panton en Vitra waren niet tevreden met de status quo en bleven zoeken naar betere alternatieven. Ze dachten een oplossing gevonden te hebben in een nieuw thermoplastisch materiaal dat ontwikkeld werd door BASF, aangezien er dankzij het spuitgietproces minder tijd hoefde te worden besteed aan de afwerking. De techniek liet in die tijd echter nog geen variaties in materiaaldikte toe waardoor het ontwerp verschillende keren gewijzigd werd. De opmerkelijkste wijziging was een reeks ribbels in de overgangszone tussen het onderstel en de zitting. Het materiaal bleek daarna veel minder bestand tegen veroudering en verwering dan eerst gedacht werd, waardoor de stoelen braken en Vitra’s imago in gevaar kwam.

Daarom werd de productie in 1979 stopgezet. Het duurde jaren voordat Vitra zich herstelde van de schok van dit kwaliteitsdefect. Er bleef echter interesse bestaan voor de Panton Chair en Vitra startte de productie opnieuw op in 1990, waarbij werd teruggekeerd naar het starre polyurethaanschuim met zijn complexe afwerking, maar met een grotere breukweerstand.

Technologische ontwikkelingen in de kunststoftechnologie en nieuwe spuitgietopties inspireerden Vitra en Panton om het project in de jaren 90 weer op te vatten. Samen ontwikkelden ze een nieuwe versie uit polypropyleen. Dertig jaar na de eerste marktintroductie had Panton eindelijk een van zijn hoofddoelstellingen bereikt: een kunststof stoel als betaalbaar industrieel product. Verner Panton stierf in 1999, net voor de stoel werd voorgesteld.

Vitra hecht veel belang aan investeren in innovatie. Het bedrijf probeert constant de grenzen van design te verleggen door haar technische en conceptuele knowhow te combineren met het creatieve talent van toonaangevende ontwerpers. Tegelijkertijd worden de klassiekers in Vitra’s portfolio continu samen met de designers of hun wettelijke erfgenamen bijgewerkt om ze aan te passen aan de behoeften van hedendaagse gebruikers.

In die geest produceren wij het ontwerp van Verner Panton - dat in talrijke musea en tentoonstellingen te vinden is - in twee modellen: de Panton Chair Classic van star polyurethaanschuim met een glanzend oppervlak en de Panton Chair van polypropyleen met een matte afwerking. Sinds 2007 is die laatste ook verkrijgbaar in een kinderversie, Panton Junior, in lijn met de originele plannen van de ontwerper.

 

Investeer in een origineel, omdat het nooit zijn waarde zal verliezen. Een imitatie is slechts een kopie, een gestolen idee. Kijk naar de verschillen, niet alleen de kwaliteit en andere voor de hand liggende afwijkingen, maar ook de zintuiglijke en emotionele aantrekkingskracht van het authentieke product. Een origineel is een partner voor het leven, die u misschien zelfs overleeft en dankbaar in huis zal worden genomen door de volgende generatie.